Kırsal gençlik, sömürge döneminden bu yana sıradağların vahşi tarlalarında yaşamak zorunda bırakılan, iki denizin kıyılarına sığınmak için kaçan ya da şehirlerin açlık ve sefalet kuşaklarına sürülen Kolombiyalı köylülerin yaşadığı sürgün, terk edilme ve baskının tarihsel mirasçısıdır; köylü gençlik, çürümüş burjuva devleti aracılığıyla kapitalist sistemin bir kurbanıdır. Köylü gençlerimizin proletarya ile ittifak içinde yeni bir devlet inşa etmekten başka çıkış yolu yoktur.
Burjuva kurumu Ulusal İdari İstatistik Dairesi’ne göre, 2021 yılında Kolombiya’daki köylülük, ülkenin toplam nüfusunun %23,7’si, yani 12,2 milyon kişidir, gençler 14 ila 28 yaş arasındadır. 48.8’i erkek ve %51.2’si kadındır. Sınıfsal açıdan bakıldığında, köylü nüfusunun büyük çoğunluğunu yoksul ve yarı proleter köylüler, diğer bir kısmını orta köylüler ve çok küçük bir azınlığını da zengin köylüler ve toprak sahipleri oluşturmaktadır.
Kolombiya’da toprak, Kolombiya’nın kırsal gençliği için yeni ya da umut verici bir şey sunmamakta, toprağı kullanma kapasitesi giderek azalmakta, toprak hiçbir zaman onu işleyenlere dağıtılmamış ve ister aşırı sağcı, ister militarist, ister reformist olsun, farklı hükümetleriyle burjuvazinin, toprak sahiplerinin ve emperyalistlerin çıkarlarını savunan, hepsi birlikte kırsal yoksullara ve genel olarak topluma karşı siyasi ve askeri güç kullanan bu kapitalist sistemin egemenliği altında olduğu sürece dağıtılmayacaktır da.
Tarımsal sanayi patronlarının kırsal kesimdeki işçilerin güvenceleri hakkında söyledikleri de doğru değildir; Smurfit Kappa Cartón de Colombia gibi işçilerin çalışma haklarını hiçe sayan ve ihlal eden, hakimlere rüşvet veren, savcılıkları kontrol eden, devlet memurlarını satın alan, bulundukları bölgelerde paramilitarizmi finanse eden bu emperyalist şirketlerin yalanlarıdır.
Küçük köylü ekonomisi yok olma tehlikesiyle karşı karşıya, ticari tekellere giderek daha bağımlı hale geliyor; yerli tohumlar tarlalardan kayboldu, monokültür yaygınlaşıyor ve ekolojik söylemin arkasında Nariño, Huila ve Cauca’da yeni uzantılar ortaya çıkıyor. Kahve haritasındaki değişiklikler ortalama çiftçinin kültürel üretim biçimlerini etkiledi çünkü onu yıkıma sürükledi; monokültüre dayalı teknolojik dayatma kendi kendine yetebilen köylü kültürünü ortadan kaldırdı, krediler ve tarımsal girdilerin yüksek maliyetleri köylünün iflasına yol açtı.
Çiftçilerin %54.4’ü yoksulluk içinde, %55.3’ünün suyu yok, çiftçiler yaşlanıyor ve gençler devletin ihmali nedeniyle şehre göç etmeyi tercih ediyor (kaynak: El País, 10 Şubat 2023). Bir diğer ağırlaştırıcı faktör ise, örneğin Cauca’da, arazi kullanımının yasadışı ürün, koka ve yasal ve yasadışı madencilik üretimine dönüşmesi nedeniyle küçük köylü ekonomisinin büyük ölçüde değiştiği, böylece gençlerin koka ve marihuana ekiminde ve hasadında istihdam edildiği, çünkü bölgede onlar için başka bir çıkış yolu olmadığı ve aynı zamanda bu ekonomik faaliyetlerden elde edilen karlar üzerindeki anlaşmazlığın neden olduğu savaştan muzdarip olduklarıdır. Kolombiya’nın kırsal kesimindeki gençler silahlı çatışmanın kurbanlarıdır ve devletin kırsalı terk etmesi nedeniyle önlerinde kalanı kabul etmek zorunda bırakılmış, bu da çocukları gerici savaş için kolay bir av haline getirmiştir.
Bir başka önemli sayı da gezici nüfustan, geçici iş, ev hizmeti, inşaat, gözetim, mekanik ve çöpçülük yapmak için kırsal kesimden ana şehirlere hareket eden ve daha sonra geldikleri yerlere geri dönen yarı proletaryadan oluşmaktadır.
Kırsal kesimdeki gençlerin istihdam durumu asgari düzeye indirgenmiştir, %24,5’i işsizdir ve %84,9’u enformel sektördedir, ancak toplumdaki durumları hakkında genel bir bilgi eksikliği de vardır, yoksul kırsal kesim gençliğinin yaşadığı gerçekliğin görünürlüğü yoktur, çocuklar 14 ve 16 yaşlarına kadar okurlar, daha sonra üniversite eğitimine erişmek bir yana, ortaokulda okulu bırakırlar, çoğu kırsal kesimi terk etmeyi tercih eder çünkü ebeveynlerinin yaşadığı yılları tekrarlamak istemezler.
Bu, kırsal kesimdeki gençlerin umutlarına ilgisiz ve kayıtsız kalan devlet tarafından kasıtlı olarak işlenen tarihi bir suçtur. Cauca, El Tambo’dan bir öğretmen şöyle yorum yapıyor; “Eğitim sistemi gençlerin eksikliklerinin üstesinden gelinmesine vurgu yapmamaktadır; gençler siyaseti aldatma ve yalanla ilişkilendirmektedir, yetişkinlerin deneyimlerinden çıkarılan konuşmalardan genellikle bu yorumu çıkarmaktadırlar… Bazı öğretmenlerin pozisyonu öğrencinin yıl kaybına izin vermemek, ezenin pedagojisini ezilene kopyalamamaktır, öğretmen gençlere kendilerine inanmayı öğretmelidir.”
Köylü gençliğin durumu, Kolombiya halkı arasında var olan baskı, açlık ve sefalet koşullarının bir parçasıdır; yaşam standardının yükseltilmesi, ekonomik geri kalmışlığın üstesinden gelme ve Kolombiya halkının genel refahını sağlama kapasitelerinin tam olarak geliştirilmesi için orta ve yoksul köylülerle birlikte işçi-köylü ittifakının inşa edilmesi gerekmektedir; bu nedenle, burjuva devletinin toplum için yararsız olan köhne yapılarını parçalara ayırmakla başlayarak, proletarya ve köylülüğün sefalet ve baskı koşullarının değiştirilmesinde oynayacakları önemli bir rol vardır.
Kolombiya kırsal gençliği, gerçek bir toplumsal dönüşümün hazırlanması ve örgütlenmesinin bir parçası olarak acil programı desteklemelidir.
Linkteki yazının Türkçe çevirisidir: https://www.revolucionobrera.com/actualidad/juventud-7/
