2016 yılında kendini fesheden Lezbiyen, Gey, Biseksüel, Trans, İnterseks Bireylerin Aileleri ve Yakınları (LİSTAG) Derneği, iki yılın ardından yeniden dernekleşti.
Fesih sürecinin ardından LİSTAG, inisiyatif olarak çalışmalarını sürdürdü. Bugün itibariyle LİSTAG, yeniden dernekleşti.
Çocukları LGBTİ+ olan bir grup anne baba tarafından 2008 yılında kurulan LİSTAG’ın kuruluş hikayesi 2013 yapımı “Benim Çocuğum” belgeselinde anlatılıyor. Yönetmen Can Candan’ın filmi LGBTİ Aileleri İstanbul Grubu’nun (LİSTAG) bir araya gelişini anlatıyor.
LİSTAG, kendisini şöyle tanımlıyor:
“LİSTAG, eşcinsel, biseksüel, trans, interseks aileleri – ağırlıklı olarak anne ve babalarından – ve yakınlarından oluşan bir sivil toplum grubudur.
“Bizler çocuklarının, yakınlarının LGBTİ+ (Lezbiyen, Gey, Biseksüel, Trans, İnterseks) olması dolayısıyla yaşadıkları zorlukları ve deneyimlerini paylaşma ihtiyacı duyan aileler olarak birbirimize destek olmaya çalışıyoruz.”
Listag, listag.org sitesinde “Biz kimiz, neler yapıyoruz?” sorusuna şöyle yanıt veriyor:
LİSTAG, eşcinsel, biseksüel, trans, interseks aileleri – ağırlıklı olarak anne ve babalarından – ve yakınlarından oluşan bir sivil toplum grubudur.
Bizler çocuklarının, yakınlarının LGBTİ+ (Lezbiyen, Gey, Biseksüel, Trans, İnterseks) olması dolayısıyla yaşadıkları zorlukları ve deneyimlerini paylaşma ihtiyacı duyan aileler olarak birbirimize destek olmaya çalışıyoruz.
Kimimiz çocuğumuzun, kimimiz kardeşimizin cinsel yöneliminin ve/veya cinsiyet kimliğinin bildiğimizden farklı olduğunu öğrendik. Çocuklarımız, aile yakınlarımız bize açıldıklarında önce şok olduk, inkar ettik. Sonra bu durumun sebebini merak ettik:
Bu hormonal, genetik ya da ruhsal bir bozukluk mu?
Geçici bir ergenlik problemi mi yaşıyor?
Bu bir hastalık mı?
Bunu tercih mi ediyor? Neden tercih ediyor?
Arkadaşlarının etkisiyle mi böyle oldu?
Anne ya da baba olarak ihmalkar ebeveynler miydik?
Küçükken birisinin tacizine mi maruz kaldı ya da başına kötü bir şey mi geldi?
Onu yetiştirirken hata mı yaptık?
Bunlar gibi sayısız soruyu ister istemez kendimize sorduk. Ama bu sorularımıza kendi kendimize cevap bulmamız çok zordu. Bir araya gelip konuşarak, birbirimizden ve uzmanlardan destek alarak bilgilendikçe, sorularımıza cevaplar bulduk. Öğrendik ve güçlendik. El alem ne der korkusunu ve endişesini zamanla aşıp çocuklarımızı koşulsuz sevmeyi başardık. Çocuklarımızın aile içinde ve toplumda mutlu ve saygı gören insanlar olabilmeleri için onlardan beklediklerimizden çoğunun onların iyiliği için değil; bazen bizim, çoğu zaman ise akrabalar, komşular veya toplumsal çevremizin beklentilerini karşılamak için olduğunu anlamaya başladık. Ama en önemlisi onlar üzerindeki baskıları fark ettikçe, kendi üzerimizdeki baskıları da fark ettik. Anladık ki mücadelemiz sadece çocuklarımız için değil aynı zamanda kendi özgürlüğümüz ve mutluluğumuz için de olmalı.
kaosgl.org, listag.org
