Üşür ses, üşür beden, kesilir nefes Şubat’ta. Her şubat ayında “Beşler”le birlikte donar bedenlerimiz, sızlar yüreklerimiz, katbekat artarak çoğalır düşmana öfke ve kinimiz.
Her Şubat’ta bir kez daha Beşler’le birlikte düşeriz ideallerimizin peşine. Çıkarız hayallerimizin sonsuz yolculuğuna. Her bir molada yeniden sürecin ve savaşımızın muhasebesini, zorlukları nasıl aşacağımızın, engelleri nasıl alt edeceğimizin analizini yaparak yolumuza koyulur, en sert-en sarp patikaların izini süreriz.
Hangi köyde, hangi zamanda, kaç gerillayla birlikte devrimin toplantılarını nasıl yapacağımızı tartışır, düşmana nerede-hangi noktada-nasıl darbe vuracağımızın hesabını yaparız.
Doğa, ağaç, su beyaza teslim olsa da Beşler’in bilinç ve iradesi direnir kışa, soğuğa. Beşler’e sarsılmaz direnci ve zorluklara karşı koyma bilincini veren ustaların devrim öğretisidir. Önderimiz İbrahim Kaypakkaya’nın demokratik halk devrimi programıdır. Kendilerinden önce zulme meydan okuyan Yıldız Çiçek’in, Barbara Anna’nın, Ayfer Celep’in, Nergiz Gülmez’in hikayelerini yazmaya, hayallerden gerçeğe doğru zorlu yolda yürümeye devam ederek üstlendiler proletarya partisinin ve gerillanın zorlu görevlerini.
Proletarya partisi tarihinde ilk kez kadın gerillalar üslendiler, komutanlık, siyasi komiserlik ve yardımcılık görevlerini. Bileklerinin ve bilinçlerinin hakkıyla elde ettiler her şeyi. En zor dönemlerin, en zorlu görevlerini her zamandan daha iyisini yaptılar. Daha fazla sayıda sonuç alıcı askeri eylem örgütlediler. Daha fazla Dersim’in yoksul-çilekeş köylüleriyle karşılaşıp devrimin gerçekleşebilir programını anlattılar. Yoksulluğa ve zulme meydan okumadan, silahı özgürlük uğruna kullanmadan, örgütlenip direnmeden kurutuluşun asla olamayacağını anlattılar. Uzun zaman sonra köylüler en fazla da elleri nasır tutmuş köylü kadınlar ilk kez karşılarında kadın siyasal eğitmen, kadın askeri komutanlar gördüler.
Konuşmalarındaki bilgelik, duruşlarındaki netlik, sözlerindeki cesaret umut verdi çileli köylü kadınlara. Köylü kadınlar en fazla onları aradı. Seslerini duymak, sözlerini işitmek, devrim yüzlü gözlerini görmek istediler. Köylüler baharı özler gibi gerillayı özler. Merak dolu soruları ve bakışları dolaşır gerilla alanlarının üzerinde. Ancak en çok da Eylem’i, Nurşen’i, Özlem’i, Derya’yı, Dilek’i arar gözleri.
Paranın tanrılarını, yer üstünün efendilerini, zulmün genarallerini en fazla korkutan tahammüllerini en fazla zorlayan kadın gerillaların varlığı, savaşımı ve yankılanan zılgıtlarıdır. Bunu en iyi bilen, bu gerçekliğe göre savaşımını ve direnişini örgütleyen Beşler daha fazla kadın gerilla örgütlenmesine yoğunlaştılar. Bunun için mevizlerini güçlendirip bilinç ve iradelerini her gün daha yenilmez kılmak için çalıştılar. “Herkes işini yapsın” bir talimat ve yerine getirilmesi gereken bir emir olarak anlaşıldı ve okundu.
Gerillanın varlığı, gelişimi yankılanan sesi oldu Beşler. Gerilla gücünün siyasi komiseri olurken haklı ve layıktılar. Gerillanın askeri komutanları olurken haklı ve layıktılar. Görevlerini herkesten ve her zamandan daha fazla yapmaya, her pratiklerinde daha fazla sonuç almaya çalıştılar. Partilerine, devrimcilere en çok da kadın emekçilere umut olmayı başardılar.
Mavzere Sürülü Mekanların Yoldaşları
Aliboğazı, acıların mavzere sürüldüğü mekanın ismidir. Gerilla ile köylüler arasında bir köprüdür. Doğaya ait ner varsa taşır, ’38 Mağarası, Mıx Taşı, Şahin, Atmaca, Bozan Patikası hemen her yer ve her nokta zulme ve direnişlere sessiz tanıklığın isimleridir. Gerillanın gözleri vadinin derinlikleriyle zirveler arasında dolaşır. Köylülerin patikaları kadar gerillanın patikaları zulmün ve katliamların sessiz tanıklarıdır. Sayısız gerillanın kanı saklıdır.
Beşler savaşan direnen yaşayan yanıyla dağlarda var olup umudun tartışmasız isimleri oldu. Umut eğer sesin donduğu anda bitmeyen bahar ise Beşler baharın açtığı dağ çiçeklerdir.
Siyasi komiser Sefagül Kesgin, komutan Nurşen Aslan ve Gülizar Özkan, Fatma Acar, Derya Aras onurumuzdur. Şubat şehitlerimiz doğacak şafağın unutulmaz dağ çiçeklerimizdir.
